مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
جز گنبدت هر آنچه که تابید را ببخش از پشت کـوه آمده؛ خورشید را ببخش شرک است، فکرِ سجده به شش‌گوشه‌کعبه‌ات عـلاّمـه‌های مـکـتب تـوحـیـد را ببخش حفظِ حیات واجب و پابـوس، مـستحب دانــایـی مـراجـع تــقــلـیـد را بـبـخـش در راهِ استـخـاره؛ حـرم سمت ما دوید آوارگــانِ جــادۀ تــردیــد را بـبــخــش یک امتحان گرفـتی از آسان‌تـرینِ‌شان شرمـنده‌ایم، این همه تجـدیـد را ببخش با یک نسیم، لرزه به ایمان‌مان نشست بـاغ پـُرادعـای پُـر از بـیـد را ببـخـش در این کـویـر، ثـانـیـه‌ها پـیر می‌شوند از عـمـرمـان ادامـۀ تـبـعـیـد را ببخش بـاران عـصارۀ عـرقِ شـرمِ آب‌هاست ابری که دیـر کرد و نبـارید را ببخـش |